Eylül geldi ve ilk yağmurlar...Hava yavaş yavaş puslanmaya , oturduğumuzda omuzlarımıza birşey örtmeye başladık. Tabii en önemli işaret bizim için okulların açılmasıydı.Yaklaşık 10 günlük hazırlık ve tatlı telaş ilk gün sınıfa gidip sıraya oturunca yerini gözyaşlarına bıraktı hemen. Ne zaman doğdu ne zaman bebekti bu zaman nasıl geçti binlerce soru zihnimde. Şimdi bakıyorum neredeyse omuzuma gelen boyu ve 39 numara ayaklarıyla , basketbol altyapı takımının bir ferdi olmuş benim aslanım.
Sınıfta okulda yüzlerce çocuk hepsi ayrı bir hayat hepsi ayrı bir can . Hepsi anne babalarının gözbebeği.Hayaller,umutlar,sevgiler ve bilinmeze hayata açılan kapılar... Hepsinin yolları açık olsun, hep gülsün yüzleri ve hayatları şimdiki kalpleri gibi hep tertemiz hep samimi kalsın...
Başarılı senelerrrrr.......
